« سوسن پرور» بازیگر طنز سینما، تلویزیون و تئاتر این روزها با حضور در نقشی جدی در فیلم سینمایی « بوتاکس » به کارگردانی « کاوه مظاهری »، نظر مخاطبان را به خود جلب کرده است، نقشی که به گفته خانم بازیگر " ایدهآلی است که تمام عمر به دنبال آن بوده است " و حال با راه یابی این اثر به جشنواره جهانی فجر،قطعا استعدادهای این بازیگر خلاق و با استعداد بیش از پیش دیده خواهد شد؛ با او به بهانه این حضور متفاوت گفت و گوی صمیمانهای داشتهایم .
این بازیگر که تا کنون در ژانر طنز فعالیت چشمگیری داشته ، درخصوص تجربه بازی در نقشی تلخ در فیلم سینمایی« بوتاکس » گفت : این کار تجربه شیرینی برای من بود ، طبق روال کاری متن فیلمنامه را فرستادند و من هم پس از مطالعه آن را پسندیدم ، اگرچه ریسک بالایی هم برای من و هم کارگردان داشت ؛ از « کاوه مظاهری » ممنونم که به من اعتماد کرد و نقشی جدی را به یک بازیگر طنز سپرد .

در شروع ترس زیادی داشتم از اینکه آیا مخاطب من را در نقشی جدی آن هم در فضایی خارج از طنز میپسندد و یا خیر . اما در مجموع نتیجه شیرینی بود و این را در مصاحبههای قبلی هم گفتهام که " اگر هر بازیگری یک ایده آلی برای عمر بازیگری خود داشته باشد " بوتاکس" برای من همان ایده آلی است که تمام عمر به دنبالش بودم تا بگویم میتوانم ظرفیتهای بیشتری از خود نشان بدهم ، امیدوارم که توانسته باشم چرا که موقعیت از همه نظر برای من فراهم بود .
وی در ادامه در پاسخ به این پرسش که " آیا تجربه بازی در " بوتاکس " باعث نشده تا تصمیم به تغییر در انتخاب ژانر بزند و مِن بعد بیشتر به بازی در ژانرهای اجتماعی و تلخ فکر کند ؟ بیان کرد : طنز در من موضوعی درونی و تا حدودی وابسته به ژنتیک خانوادگی است ، زمانی میل به بازی در ژانر طنز را دارم که ظرف طنز درونم پر باشد ، این روزها خیلی ظرف درون طنزم پر نیست و خیلی طناز خوبی نیستم اما بازی در هر دو سبک را دوست دارم ، البته بازی در طنز برای من دشوارتر است ، به هرحال بازیگر دوست دارد در ژانرهای متفاوتی دیده شود و من هم دوست دارم مجدد تجربه بازی در ژانر جدی را داشته باشم ، به نظرم تنوع چیز دلچسبی است ، اما در کل اگر بخواهم در تئاتر کارگردانی کنم حتی اگر کار جدی باشد ، ناخودآگاه به طنز کشیده میشود ، در اصل کمدی موضوعی جدانشدنی از من است .
بازیگر سریال طنز " بزنگاه " در خصوص کیفیت آثار طنز در مقایسه با سالهای گذشته گفت : اغلب آثار طنزی که خیلیها قبول ندارند ، بیننده دارد ، حتما مردم این کارها را دوست دارند که پخش میشود ؛ من واقعا قضاوتی در این خصوص ندارم . به نظرم سریال " پایتخت" کار خوبی در این ژانر بود و کمدی خوبی داشت ؛ بنابراین نمیتوان گفت کارهای خوب تولید نمیشود . الان در دورانی هستیم که اصلا نیازی به کمدی نداریم و اتفاقا نیاز به واقع بینی داریم ؛ چقدر با خنده ، مُسکن دردها شویم ، مُسکنی که فقط درد را کم میکند اما درمانی ندارد . ما الان نیاز به درمان داریم ، البته میتوان این دردها را در قالب کمدی مطرح کرد ولی واقعا چیزی که نیازمند آن هستیم خرد جمعی و درک این موضوع است که زندگی فقط حفظ کردن شرایط خود نیست .
وی افزود : الان نیازمند آگاهی دهی از طریق قصه فیلم و سریال هستیم ، شرایط این روزگار حاصل یک عمر خودخواهی آدمیزاد است ، متأسفانه با خاک یکسان شدهایم ، چقدر مرگ و میر ، تا به کی داغ ببینیم ، چه میشود که پدری فرزند میکشد ! ما قربانی چه چیزی به جز خودخواهی خود شدهایم ، چرا معرفت و مهربانی نداریم و قلبمان برای دیگری نمیزند . ما 25 سال پیش حال بهتری داشتیم ، قبلا در یک محله اگر یک نفر تلفن داشت ، همه از آن استفاده میکردند و همه در زندگی هم بودیم ، اگر یک نفر ماشین داشت یک محله از آن ماشین خیر میدیدند اما الان همه چیز فردی و شخصی شده و هر کس فقط به فکر خویش است .
« پرور » ضمن اشاره به این موضوع " که کجای رسانه ملی به جز اسمش ملی است " ، افزود : از کوزه همان تراود که دراوست ، البته کار باکیفیت کم نیست اما انگشت شمار است ، به طورمثال مجموعه " کلبه عمو پورنگ " مجموعه فاخری است و همه عوامل کار خود را به درستی انجام میدهند چرا که اتاق فکری دارد که زمان زیادی برای کیفیت کار لحاظ میکنند ، البته این اقدام نیازمند بودجه خوب است . خوشبختانه خروجی کار خوب بوده و مردم کامنتهای مثبت میدهند . اما مگر چند کار خوب نظیر این کار در سازمان تولید میشود و چه تضمینی هست که این برنامه خوب،هم باقی بماند . وقتی کار خوب میخواهیم باید خرج خوب کنیم ، نمیتوان هزینه اندک داد و انتظار کار خوب داشت. الان صداو سیما کجا شبیه به سالهای گذشته است ، « عطاران » و « عادل فردوسی پور » و افرادی نظیر آنها کجا هستند ؟ این ها بودند که مخاطب هم بود ، پس نباید انتظار بیشتری از این رسانه داشت .
وی در ادامه گفت : وقتی قصه یک آدم خوب بی نقص دارد و یک آدم بد که حتی یک نکته مثبت در وجودش نیست ، معلوم است که مخاطب آن را پس میزند . الان کاراکتر پردازیها مناسب نیست و قصهها در قالب قشنگی ارائه نمیشود اما باز هم قصد قضاوت ندارم چرا که باید در جایگاه تیم سازنده و در شرایط آنها باشی که بتوانی نظر بدهی . الان فشار کار خصوصا با وجود کرونا زیاد شده و شاید بی انصافی باشد که خرده بگیریم ، اما در قالب کلی، سریال سازی ما به خاطر خط قرمزها کیفیت ندارد و ما مجبور به تولید مفاهیمی هستیم که شاید خودمان هم دلمان نمیخواهد .
وی در خصوص بازگشایی سالنهای نمایش با رعایت پروتکلها گفت : بازگشایی سالنهای نمایش به معنی امرار معاش کردن از تئاتر نیست ، چرا که اگر این سالنها باز هم شوند ، مردم برای تماشای آثار نمایشی به سالنها نمیآیند و از ابتدا هنر نمایش، هنری برای امرار معاش در کشور ما نبوده است ، حتی اگر مردم استقبال کنند آیا با شرایط فعلی که باید با رعایت پروتکلهای بهداشتی کار کنیم ، این فعالیتها به صرفه است ؟! دو سال پیش قیمت اجاره یک سالن 100 نفره شبی 2 میلیون تومان بود و حال نمیدانم همین دو تومان است و یا بیشتر شده است ؛ اگر همین نرخ هم باشد باید شبی 2 میلیون برای اجاره پرداخت کنیم درحالیکه از اول هم میدانیم که باید به نصف گنجایش بلیت بفروشیم ، حال نرخ این 50 نفر باید چقدر باشد که هم اجراه سالن دربیاید و هم سود کنیم ! اگر قیمت بلیتها 50 هزار تومان باشد میشود شبی 2500 که 2 میلیون آن فقط پول اجاره سالن است ، این سود 500 هزار تومانی دستمزد کدام یک از عوامل خواهد بود ؟! بنابراین با بازگشایی سالنها ، نمیتوان گفت در رزق و روزی به روی تئاتریها باز شده است .
وی در خصوص برگزاری تئاتر آنلاین و تأثیراین اقدام دررونق هنر نمایش ، اظهار داشت : این قضیه به حدی هزینه بردار است و هزینههای ناشناخته تکنولوژی دارد ، که شاید به چشم نیاید ، از دوربین گرفته و سیستمی که به تماشای زنده تئاتر کمک میکند ، همه و همه هزینه است ، البته جبههای به این موضوع ندارم واگر قرار است ، چاره کار باشد باید تن بدهیم ولی واقعیت این است که این مدیوم هم قادر به روزی رسانی به افرادی که یک سال و نیم است ، درآمدی نداشتهاند ، نیست . کسی که حداقل اجاره خانه امروز یعنی رقمی حدود ماهی 3 میلیون پرداخت میکرده با این بیکاری 20 ماهه، حداقل رقمی حدود 60 میلیون تومان کرایه خانه عقب افتاده بدهکار است .
این بازیگر خلاق ژانر طنز در انتها گفت: در آینده جدید قصد دارم ، برنامهای گفت و گو محور در صفحه اینستاگرامم داشته باشم و یک سری سوالات واقعی تر از دعوت شنوندگان بپرسم ، به طور نمونه اگر از دوستی بازیگر دعوت کنم ، سعی میکنم سوالاتی از جنس روتین نداشته باشم ، اینکه چرا بازیگر شدی و کدام فیلمت را بیشتر دوست داری و ... در عوض بپرسم " در دوران کرونا تا به حال شده لنگ اجاره خانه بمانی و یا چقدر پیش آمده دستمزدت را ندهند و تحقیر بشوی؟ درواقع قصد دارم آن روی سکه بازیگری را نشان بدهم ؟
گفت و گو از : اعظم صفایی